“Jam vetëm, nuk jam ushtar i Luizit”/ Debat mes Armaldos dhe opinionsitëve

“Jam vetëm, nuk jam ushtar i Luizit”/ Debat mes Armaldos dhe opinionsitëve

Debati mes Armaldos dhe Luizit u komentua edhe nga opinionistët.

Zhaklin: Jam dakord me atë që tha Luizi. Nuk e besova si debat. Luizi nuk krijon debate të forta, i ka në formë loje. Maestro i duhet Luizit sepse e ka shok, por edhe se është pjesë e grupit të tij. Është debat fiktiv. Efi është diplomatja në grupin e Efit.

Olta: Tu duk diplomatik debati që unë pata me Efin. Nëse Armaldo është në vijën e parë të luftës, në cilën vijë është Efi.

Zhaklin: Efi është diplomataja e Luizit. I ka rregulluar marrëdheniet mes Luizit dhe vajzave aty brenda.

Olta: Po çuditem nga fjalët e tua. Sot pash një Efi që më ka ofenduar .

Nuk po flasim për këtë Olta, ti nuk je e përfshirë këtu.

Arbër: Si ngrihet një njeri duke u sharë?

Luizi: Mënyra ime e lojës pak a shumë dihet. Sa i përket sharjeve…

Arbër: Nuk më duken lavdrime këto.  Nuk më erdhën mirë ato fjalë për Maestron.

Luizi: Unë Armaldon e shoh si moshatarin tim. Nuk ka diferencime moshe këtu, sa I përket ofendimeve.

Armaldo: Unë jam vetëm këtu, luaj vetëm. Nuk jam ushtar i Luizit.

Zhaklin: Unë nuk i ulem afër, një personi që më thotë mi. Kaq.

Armaldo: Unë nuk ndihem i ofenduar.

Zhaklin: Debati mes jush është fiktiv, nuk është i vërtetë. Pse ulesh afër Luizit, kur ai të ofendon. Ti e largon dhe e afron atë si të dojë qejfi ty.

Kiara: Nuk e kuptoj spse habiten banorët. Armaldo situatat i kalon me të qeshur. Nuk e di pse reagoni kështu. Më vjen inat, tregohuni më të sinqertë.

Diola: Kjo më është dukur si teatër. Kështu e kam parë me të thënë të drejtën.

Xhoni: Edhe unë kështu e shoh. Debat jo real.

Olta: Debati juaj ka qenë teatër.

Luizi: Qëllimi im ka qenë ta acaroj, jo ta nxjerr nga vetja. Kujdes!

Valbona: Unë shoh një teatër kaq të madh. S’po mundem të futem në rol. Aktori numër një këtu është Armaldo. Nuk e fal Luizin që e ka ofenduar, por Armaldo i ka pranuar këto  ofendime.

Armaldo: Po çfarë ti them unë këtij. Luizi më bën të qesh.

Valbona: Zgjidheni në mënyrë të qytetëruar, si burri me burrin. Ti nuk më bën dot presion mua. Kam një moshë dhe edukatë ndaj të gjithë atyre që na ndjekin, sepse jam dikushi. Unë nuk qesh në një debat.

Armaldo: Po kur bëhet qesharake?

Valbona: Fare ore.