“Zemra e vogël nuk rrihte përsëri”/ Nga beteja e vështirë për tu bërë nënë, te ndarja me partnerin, Rozana përlot me rrëfimin në linjën e jetës: Ndonjëherë themi nuk të dua sepse…
Një rrëfim drithërues ka qenë ai i Rozanës, ndërsa në linjën e jetës artistja ka rrëfyer betejën e vështirë për tu bërë nënë.
Banorja tregoi se si ra shtatëzënë për herë të parë në moshën 35-vjeçare, megjithatë fati nuk i buzëqeshi dhe ai gëzim zgjati shumë pak. Por dëshira për të provuar mëmësinë ishte shumë e madhe dhe përpjekjet e Rozanës nuk përfunduan aty. Ajo ra shtatëzënë sërish pas 3 muajsh, një shtatëzëni që nuk do ti kalonte 10 javë dhe “zemra e vogël e bebit nuk mund të rrihte më”.
Mirëpo Rozana nuk u ndal, edhe pse çdo përpjekje rezultoi në zhgënjim deri në pikën kur sapo kuptonte se ishte shtatëzënë, mundohej të qëndronte pa lëvizur se kishte frikë se do ta vriste prapë. Kur ky mision i jetës së saj për të pasur një fëmijë rezultoi i pamundur, Rozana vendosi të tërhiqej nga marrëdhënia me partnerin dhe t’i hapte rrugë dashurisë së saj të gjente gjysmën e tij diku tjetër. Sipas banores, ajo nuk mund të lejonte që njeriu i saj i zemrës të mbetej pa trashëgimtar, kështu që u largua nga shtëpia e tyre e përbashkët. Pa arritur të zgjidh keqkuptimet në çift, Rozana rrëfen se mori vendimin e vështirë për tu bërë pjesë e formatit të Big Brother VIP 4.
“Ndonjëherë duhet të themi edhe gjëra të pavërteta; të themi që nuk të dua, nuk ndjej më për ty, vetëm që ta shohësh të lumtur”- tha Rozana duke folur për raportin me partnerin, ndërsa u zotua se pavarësisht se nëse Shpëtimi e pret apo jo jashtë, ajo do bëjë ç’është e mundur për të bërë realitet ëndërrën e saj për të pasur një fëmijë.
“Në maternitetin e Tiranës dëgjohet e qara e një vajze që pritej të ishte djalë, të cilën gjyshja e pagëzoi me emrin Rozana. Unë jam fëmija i dytë që vijë nga dashuria e dy prindërve të mrekullueshëm. Unë jam rritur si një djalë. Babai im ka qenë pika ime e dobët dhe e fortë. Mami ka qenë një grua e bukur dhe e fortë.
Vendosa të studiojë në Liceun Artistik për flaut, por dëshira ime ishte aktrimi. Doja t’i ngjaja babait. Gjatë trazirave që ndodhën në Shqipëri unë vendosa të largohesha në Zvicrës, aty bëra një kurs për aktrim dhe këndoja e performoja. Me paratë e para që mblodha, organizova dasmën e motrës time.
Babi donte të vazhdoja fakultetin, kështu që u ktheva dhe vijova studimet për aktrim në Akademinë e Arteve. Im at nuk më vinte asnjëherë në shkollë për të pyetur shokët e tij nëse isha mirë me studime apo jo. Një ditë para provimit të mjeshtërisë së aktorit kthehem në shtëpi, dhe babi më thotë “eja pak dhe na trego të dëgjojmë ato që do të interpretosh për nesër”. Jo i thashë, nuk dua. Unë ja dalë vetë, nuk dua të më ndihmosh ti. Ishte hera e parë që më pyeti dhe fakti që më pyeti më vrau shumë sepse mendova se nuk kishte besim te unë. Fjeta në kuzhinë atë ditë dhe kur zgjohem në mëngjes, ishte hera e parë që nisem në Akademi pa puthur babin.
Në një moment në skenë unë harrova tekstin, humba çdo gjë. Në atë moment bie telefoni dhe Andeta më lajmëron që babi nuk është më. Më thonë Rozana, duhet të shkosh në shtëpi sepse babi është pa qejf. Mora makinën, u nisa, ndaloj dhe them me vete: mua më ka vdekur babi. Nuk e di sepse askush nuk ma tha. U futa në dhomën e gjumit ku ishte shtrirë babi dhe i thashë: Ti nuk e mbajte fjalën, më kishe premtuar që nuk do të më lije kurrë vetëm.
Babi ishte 61-vjeç. Mbas largimit të tij, mami ishte me kancer. Kurimi ishte shumë i shtrenjtë dhe unë u detyrova të shisja gjysmën e shtëpisë ku kisha kaluar të gjithë jetën time. Mami im u përkeqësua nga dita në ditë. Unë fillova punë në Teatrin e Korçës, ndërsa fundjavave këndoja në Maqedoni për të bërë para të tjera që të mund të shpëtoja mamin. Nuk e njihja më. U kthye në një njeri krejt tjetër. Nuk doja më të shkoja në shtëpi, nuk doja të kthehesha dhe të mos e shihja mamin më aty.
Mami largohet nga jeta në moshën 53-vjeçare. Aty mbaroi gjithçka. Shtëpia ime mbeti bosh, mbeta vetëm. Unë isha mësuar në një familje të madhe, por kur bëhet vonë për prindërit, bëhet shumë vonë. Unë këtë vonë dua ta fshijë nga fjalori. Ne duhet të themi “të dua” tani. Unë i kam përballuar të gjitha stuhitë me Andetën. Është shtëpia ime, ai divani ku ti ulesh përpara televizorit. Nëse do ti kërkoja një gjë Zotit, do të ishte që motra ime të jetonte më shumë se unë sepse nuk e dua një jetë pa Andetën.
Më pas Zoti më përplas në një barkë me partnerin tim të zemrës, Shpëtimin. Kemi qenë të dy 33-vjeç. Një dashuri shumë e madhe, me ulje dhe ngritje, ndarje të tjera dhe përsëri dashuri. Ikje dhe ardhje. Në moshën 35-vjeçare unë mbetem shtatëzënë. Gëzimi ishte shumë i madh, por gëzimi zgjati shumë pak. Nuk heqim dorë dhe provojmë sërish pas 3 muajsh, por nuk arrita të bëja dot 10 javëshe pasi zemra e vogël nuk rritet.
Mbaj mend një rrugëtim shumë të gjatë dhe të dhimbshëm. Shtatëzënia vinte dhe ne e humbnim prapë duke harxhuar vetëm para. Çdo gjë që unë bëja, e bëja për të pasur një fëmijë. Unë kisha filluar që sapo kuptoja se isha shtatëzënë, nuk lëvizja më. Kisha frikë se do ta vrisja prapë sepse i thoja vetes si mundem unë të mos i jap një fëmijë partnerit që nuk ma ka prishur për asgjë.
Një ditë më vjen një ftesë në Top Channel për të marrë pjesë në Big Brother. Mora vendimin më të vështirë për tu larguar nga shtëpia jonë. Jo sepse nuk e dua partnerin tim, por kush jam unë që të mbaj dikë pa i dhënë një trashëgimtar.Kështu që vendosa ta lë të lirë, për të mos ja mohuar këtë të drejtë. Nuk e kam pyetur kur kam ardhur këtu. Ndonjëherë duhet të themi edhe gjëra të pavërteta; të themi që nuk të dua, nuk ndjej më për ty, vetëm që ta shohësh të lumtur. Sido që të jetë, edhe nëse më pret apo jo partneri im jashtë, unë do mundohem të bëjë realitet këtë ëndërr.
Ky është Big Brotheri i jetës time, i Rozana Radit”- u shpreh Rozana në linjën e saj të jetës.
